Ik denk dat iedereen de velden wel kent die overspoeld worden door van die hoge gele bloemetjes met paarse stengels: Sint Jacobskruiskruid. Het is een bloem die ooit eens is toegevoegd aan de zogenaamde bermmengsels, om de biodiversiteit te verhogen, de bermen op te fleuren en veel insecten aan te trekken. De plant verspreidt zich snel en is daarmee een plaag voor boeren en paardenhouders. Dit plantje is namelijk uiterst giftig voor de dieren en zij kunnen hier aan overlijden.
In verse vorm wordt het echter zelden gegeten. Het smaakt bitter en daardoor laten de dieren het vaak staan. In gedroogde vorm verliest het echter de bittere smaak en wordt het wel gegeten. Wanneer het dus op een maaiveld staat en terecht komt in het hooi of voordroog, vormt het een direct gevaar voor de paarden. Want de smaak en geur verdwijnt wel, maar het gif niet. Een echte sluipmoordenaar dus!
Ondanks de smaak zijn er dieren die het soms ook vers eten. Een goede reden om het dus niet in je wei te willen. Toen we bezig waren met de track heb ik al een aantal zogenaamde rozetten gespot. De rozet is het beginstadium van de plant, deze groeien in het eerste jaar. Pas in het tweede jaar komt de plant echt tot bloei en zie je de gele bloemen. Zaak dus om de rozetten al te verwijderen, zodat ze niet uitgroeien tot bloemen en verder uitzaaien.
Om de rozetten te verwijderen, heb je speciale uitstekers. Zelf heb ik gewoon een spade gebruikt. Belangrijk is om de plant met wortels en al te verwijderen, zodat hij echt niet meer terug komt. Dat levert wat gaten op, die ik weer heb gevuld met grond. En trek handschoenen aan bij het verwijderen van deze plant, want ook mensen kunnen de giftige stoffen via de huid opnemen.
Reactie plaatsen
Reacties